Sızı Şiiri - Ayşe Uçar

zaman ölüyor ellerimde
hayır hayır zaman değil ben ölüyorum
ışık hızıyla kendimden eksiliyorum günbegün
ayaklarımdan çekilen kanın soğukluğunu
hissediyor ellerim

toprağın kokusunu alıyorum
her gün biraz daha biraz daha bırakıyorum kendimi
duygusuz ve yalnızım zaman gibi
umursamıyorum belki de
hiçbir şeyi artık

dilimdeki kelimelerin kifayetsizliğine
sığınıyorum çoğu zaman belki de
söylenecek bir şey de yok

ne kadar acı
hayat insanı bir kağıt gibi buruşturup yere çalarken
insan ne kadar da çaresiz ve ne kadar da güçsüz
insan ne çabuk yenilgiye hazır

rüzgârın nefesini ve serinliğini alıyorum
hâlâ duygusu tükenmemiş bir bedenin mahcupluğu yüzümde
doğmak kadar ölümde çok doğal aslında
bu kadar hırs yapıp üzülecek bir durum yok
sonuçta her canlı ölümlü

fakat yine de ince bir sızı var insanda
belki yarım kalmışlıklar ya da yaşadığı yetersizlikler
cevaplanmamış bir sürü sorular

aslında hayatın büyük bir sırrı yok
kendimizi kandırmayalım boşuna
geldik yaşadık bir ömürlük

bizler gideceğiz ki yeni ruhlar gelsin
sonsuz döngünün gizli anahtarı bu

toprağın suyun tadı bununla ilgili
birileri hep ölecek birileri de hep doğacak
kıyamete kadar

17.012025
04:32