Sızı Şiiri - Samet Yazla

Şehrimin yıldızlara göz kırptığı bu gece
yarısında reyhan saçlarına ak düşüren dolunay mıdır?
Yoksa kan çanağına dönmüş gözlerinle seni dolunayı izlemeye mahkum bırakan sevdan mıdır?
Sevdadır tabi ya. Hemde öyle bir sevda ki
günlerdir çölde yola revan olmuş bir bedevinin bir damla suya duyduğu sevda gibi
Peki ya ben. Ben o derinlere dalmış bakışların neresindeyim?
Ayçiçeğinin güneşe ağzı kulaklarına varırcasına
tebessüm ettiği bir anda araya giren kara bulut muyum?
Yoksa gecenin karanlığının tana çaldığı vakitte şakırdamaya başlayan bülbülün sesini kısan bir ayaz mı?
Ya da dertlerinin sırtını kamburlaştırdığı bir
adamın son sigarasını içmeye niyetlenmişken yanmayan bir kibritim.
Belki de bir kabusun ardından terler içinde
uyanan kimsesiz bir çocuğun çaresizliğiyim.
Bilmiyorum. Sanırsam bugün kendi kendimin katiliyim ben.