Sızı Şiiri - Tevfik Tükenmez

Sızı

Yürek sızıları depreşti bu gün
Gönül hicran ateşiyle tutuştu.
Gözümün önünden geçti bir bir…
Ömrüm sinema şeridi gibi…
Daha dün gibi hatırlarım
Taş ocakta yemek piştiğini
Toprak kapta Engürüde..
Yine toprak çanağa aktarıp sofraya geldiğini..
Tahta kaşıklarla büyüklerin başlamasını bekleyerek
Oflaya puflaya yediğimizi Ortada yine toprak çanakta turşu
Annemin fırında pişirdiği ekmekleri yediğimizi..
Derşey doğal her şey basıt
Herkes kanaatkar; yok fazla hırsı..
Lambada yakacak gazı.
Un sandığında unu,bulguru tuzu
Umutla beklerdi herkes yazı..
Ekmekler teknede…
Odunlar,kütükler kıranda..
Su ise pınarda ya da testide olurdu.
Yine toprak üzlükten içilir..
Toprak üstünde serili hasırda kilimde yatılırdı.
Kışın tandırda ısınılır..
Orada meteller anlatılırdı..
Ne kadar pireler uçuşsa da.
Hayat sade ve yalındı..
Misafir hoşça ağırlanır.
İzzet ikramlar yatsınlıklar sunulurdu.
Kuru kaysı,kuru üzüm,iğde
Köftür,kavurga ve kabak çekirdeği ile elma olurdu.
İpler kermende eğrilir,Çoraplar beş mil ile örülürdü.
Eskiyen olursa ya yamanır ya çitinirdi.
Her şey yalın ve doğal.
İfrata kaçmadan olurdu.
Beklentiler çok değil,
İnsanlar hırslı tüketim toplumu değildi.
Yazın sıcakta güzün soğuklarda insanlar sürekli çalışırdı.
Misafir gelince onunla azami ilgilenilir.
Dizilere öncelik verilip… öemsiz insan yerine konmazdı.
Küçükler büyükleri dinler.
Büyükler küçüklerle ilgiliydi..
Her şey doğal her şey sade idi..
Ne oldu bize çıldırdık mı.
Nereye koşuyoruz roket hızıyla..
Kıyamet dedikleri bu mu?
Toplum kopuk aileler parçalı..
İnsanlar sürekle mutsuz..
Hiçbir şeyden zevk alınmaz.
Hiçbir şeyle yetinmez olduk..
Roket hızıyla değişiyor her şey.
Zaman bizden çok şeyi alıyor..
Mutluluğumuzu çalıyor biteviye.
Mahkemeler,Cezaevları doluyor
114.000 tutuklu ve hükümlü…
Toplum çıldırıyor….
Toplu katliamlar cinayetler…
Yüreğimizi burkuyor.
Evlatlarımız için endişeleniyoruz
Sızımız çok büyük ama
Derdimize bile yanamıyoruz..
Medeniyet dediğimiz tek dişi kalmış canavar
Bu olsa gerek..
Aslımıza dönebilsek
Kaybettiğimiz değerlere kavuşsak yeniden…
Ama pek mümkünü görülmüyor
Zaman tüm değerlerimizi siliyor..
Mutluluğumuzu bizden çalıyor..
Yine de Umutlanmak istiyorum…
Bu aziz milleti seviyorum..
Sevgi tohumlarının yeşermesini bekliyorum.
Ömrüm yettikçe sevgi ekiyor, sevgi yetiştiriyorum.
Geleceğe umutla bakmak istiyorum..
Bazı kıvılcımlar görüyorum
Kardelenler görüyorum..
Bataklıkta yetişen güller kokluyorum
Bu aziz milletten umudumu kesmiyorum.

26.02.1996