Uyanıyorum uykumdan
Bahar daha mı kasvetliydi yoksa kıştan
Yoksa gerçeklere mi uyanmıştım yeni yeni
Yaşam denen artık bir oyun değil,
Sahnedeydim çırılçıplak,
Ruhum üşüyor.
Düşsüz bir ömür ile başladı yalnızlığım
Ne sevdanın tadı vardı ne ayrılığın.
Sökülüp alındı bana sorulmadan,
İçimdeki sen
Sızısı kaldı sadece
Vücudumda kapladığın yerinin.
Boşlukta karanlık nöbetlerde,
Yanımda kalan hersey senden bana
Mutsuzlukmuş en çok mutluluğun doğurduğu anladım
Sensiz kalınca.
Şimdi sadece sızın var.
Kayıt Tarihi : 17.4.2009 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!