Hani akla her geldiğinde rengi
mevsimlerden çokça sonra;
bir çift zeytin karası gözleriniz.
ne şiirler yazdırırdı
bir bilseydiniz!
Ne şehirler kurardı,
kara gözlü sevdalarımız
gönlümüzün
kumdan sahillerine
bir gelseydiniz!
Günlük güneşlik sandınız
var olan hayallerimizi, halbu ki;
ne nimbus'lar saklardı
size ağlayan gözlerimiz
bir görseydiniz!
Öyle hafif kalırdık ki
rüzgârın elinde yaprak misali,
hangi şiir yazabilirdi bu halimizi
şöyle hafif ve derinden
bir sevseydiniz!
Seyri bile zeval veriyorken kalbimize
yalnız uyandığımız sabahlarda
kelebekler uçururduk gökyüzüne
yoruluncaya kadar, ellerimizi
bir tutsaydınız!
Ve şimdi şehir uyanmadan
tüm duygular hazırken size
var mı kalkıp gelmeye niyetiniz,
yoksa biz mi gidelim
istersiniz!
Kayıt Tarihi : 18.1.2014 23:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!