Size bir istanbul borcum olsun!

İstanbul u anlatabilmek için İstanbullu olmak lazım.
Her rengine baktığında gökkuşağı olmak lazım
Ve anlamaktır aslında bir vapura binmek kadardır
Yaşadıklarımız.
o vapurdan inmek kadar da kısadır aslında hayat.
Çarpılmaktır rüzgarında en şiddetlisinden,
insanların telaşında bile İstanbul.
her İstanbullunun yüzünde de bir İstanbul.
bir kuş uçsa yardan haberdir,
martıların kanadında bir hayal,
bir balıkçının umududur,
Bazen de,oltaların ucunda çırpınan, yüreklerdir aslında İstanbul!
Başka bir şehre gidildiğinde, denizin gülüşüne özlemdir,
Vapur değildir boğazdan süzülüp geçen,
Boğazdan yalılar geçi yor salına salına.
İlk sevgilinin gülüşü gibi dalgaların çırpınışı,
Ve bir o kadar da ıslak gidenlerin arkasından
Nereye gidersen git orada İstanbul,
İstanbul u anlatabilmek için İstanbullu olmak lazım,
Her rengine baktığında gökkuşağı olmak lazım.
İstanbul,
Galata kulesinden bir bulut çekmektir içine.
Aniden üfleyebilmektir boğazın mavi yeşil sularını.
Sultanahmet in heybetinde, hayrete düşüp,
Güvercinlere yem atarken içindeki hoşluktur.
Her ayrılıkta İstanbul ağladı,
her kavuşmada dalgalar çırpındı.
Ne ayrılıklar ne kavuşmalar yaşadı istanbul.

sonbahar da dökülen yaprağın
yere düşüşü kadar kısaydı aslında insan ömrü,
İstanbul bunu bilirdi.

Ve bazen tren düdüğünün ıslığıydı sadece İstanbul,
Bir çingene kadının gül satarken ki heyecanı,
İstanbul coşkusudur,taksimdeki insan selinin.
Yokuşudur çamlıca nın,
Sarıyer sırtlarından yayılan,
Aslında Bir İstanbul kokusudur!

Ben İstanbul u, beni bu şehre bağlayacak,
o denli çok sebebi taşıdığı için sevdim.
nereye baksam nereye gitsem İstanbul.!

İstanbul u anlatabilmek için İstanbullu olmak lazım.
her rengine baktığında gökkuşağı olmak lazım.
Bazen de yarin gözlerinden izlemeyi sevdim senin güzelliğini
Bebekteki bin bir lalenin rengi gibisin.
Hangi ressam tam olarak çizebilir ki seni,
Hangi şairin mısraları yeter ki anlatmaya,

İstanbul u anlatabilmek için İstanbullu olmak gerekir, demiştim y a
İstanbul u anlatabilmek için İstanbul olmak gerekir.
Ben herkes gibi güzelliğinin ötesinde kaldım bu şehrin.

Sen ki,sabahı kucaklayıp,
geceyi kucağıma serdin hep.
Yalnızlığımda bile sen vardın.

Mutluluğumda mutluluk,ağlamamda gözyaşıma ortak oldun.
taşın toprağın altın diye göç aldın Anadolu dan
ve anladım ki olmuşsun adeta halkın yolu.
Görenlerin hayran kaldığı,
Görmeyenlerin ise sorup durduğusun!

Neresinde olursan ol duyulur ezan sesi.
İşte Ben o büyülü sesi sende sevdim.

Aslında anlatmaya ne gerek var ki,
Hep birlikte şöyle bir etrafımıza baksak da yeter,
Hepimiz bir İstanbul olsak yeter.
Yapayalnız kalsaydım beni bu şehre atıverselerdi,
Bu şehirde bir balık kokusu olmaya bile razıydım.
Ne kadar anlatsak anlatmaya çalışsak yetmez bu kelimeler cümleler,
İstanbul u Görmeyenler için söylüyorum,
Size bir İstanbul borcum olsun!