ruhumda sezdim o gizlenmiş karanlığı
sızdım dehşeti ürküten yollara
bürüdüm yüzüme en ihtişamlı maskeleri
kim olduğumu bilmeksizin yürüdüm
çarptım ve de bakmadım hiç ardıma
çünkü emindim adımlarımdan
adımlarımdı ki korkak ve ince
nasıl olur da çarpar birine?
köşelerde bekliyor ciddiyet dolu insanlar
bir sonraki anı şimdiden planlıyor
gözlerini ufuğa dikmiş
sisin manasını çözmeye çalışıyorlar
oysa kim istemez varoluşun akışında kaybolmayı?
dönmemeyi, bakmamayı?
ah yine çarpışıyorlar, sesleri işitiyorum
herkes herkese çarpıyor ve de işitilmiyor tek bir ses
Di Yar
Kayıt Tarihi : 28.10.2024 03:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!