Siz Yoktunuz Hala Da Yoksunuz

Siz yoktunuz.
Kusura bakmayın da hala da yoksunuz...
Benim dört duvar acılarım vardı aralarında çarpa çarpa gezdiğim.
Ezilirken, incinirken neredeydiniz?
Gözümden akacak yaşları yutkunarak çektim içime.
Yaşlarım içime akarak yaşlandırırken beni,
Siz bacak bacak üzerine atıp gülüşümü izlediniz.
Belki " Ne kadar şen şakrak. " dediniz.
Size şen görünmek için yüzüme kaç şaplak attığımı tahmin edemediniz.
Deniz gibiydim ben, yuttum her şeyi.
Manzaraydı tek derdiniz;
Dalgalarımın sebebini bir kez öğrenmek istemediniz.
Yoktunuz işte hala da yoksunuz.
Ay geceyi aydınlatıyordu elbet ama
O ateşle nasıl kavrulduğunu bilemediniz...