SİZ ve BEN Şiiri - Naime Özeren

Ben öğretmenim,gülemem kahkahalarla öyle,
Ağlasam,gözyaşlarım içime akar,
Duygularımı sizlerle anlatırım.
Geçmişi sizlerle düşünür, geleceği sizlerle yaşarım.

Siz yağmur damlaları kadar saf, temiz,
Siz şekil verilmemiş bir hamur,
Hiç yazılmamış lekesiz bir kağıt,
Siz, işlenmemiş bir cevhersiniz.

Sular hep aşağı akar derler.
Aşağılar kötü,aşağılar bataklık.
Baraj oldum önünüze yıllarca,
Bırakmak istemedim sizi aşağılara.

Bir hamurdunuz şekilsiz, okula ilk gelişinizde.
Yoğurdum bıkmadan gece-gündüz.
İlim ile şekillendirip sizi,
Bilgi ile süslemeye çalıştım güzel beyninizi.

Temiz bir kağıttınız yazısız.
Vatan,bayrak, özgürlük, barış,
Atatürk yazdım kalplerinize
Hiç silinmeyen altın harflerle.

Dünyanın en değerli cevheriydiniz,
Fakat işlenmemiş.
Bir oya gibi işlemeye çalıştım sizi;
Sabırla,dikkatle, özenle,sessiz.

Ömrümün baharını verirken size; dedim ki; Al yavrum:
Bu vatan, bu bayrak,bu toprak senindir; ona dikkatle bak.
Dedim ki; sizler nadide birer çiçek.
Gelecek,ellerinizden geçecek.
Bizler vedaya hazırlanırken bu kutsal yuvaya.
Bu vatanın bağrından sizlersiniz filizlenecek.
Geçmiş yıllarıma hesap soruyorum da
Başardım diyemiyorum üzülerek.
Bizim en büyük ödülümüz
Gelecekte sizleri gerçekten İNSAN olmuş görmek…