Siz Söyleyin Şiiri - Salim Erben

Siz söyle gidenin ardından
Küfürler mi savrulur yoksa
Ağıtlar.mı yakılır
Yoksa gözyaşı mı içilir
Her sabah kalktığında
Böyle hüzünmü sarar insanı
Siz söyleyin siz
Sende her sabah uyandığında
Kendi kusurunu sorgulamadan
Gelmişine geçmişine
Aşkı sevdayı icat eden
her kimse
Küfürler savurup bırakırmısın
Duygularını kendi haline
Demem o ki
Sen benim her gün her gece
Göz yaşıyla suladığım
Göğüs kafesinde büyütüğüm
Büyüdükçe devleşen
Sabah güneşimsin
Şimdi
Anlatsam anlarmısın beni
Karşı kıyıda oynaşan
Ürkek tavşanlar gibi
Çırpınan yüreğimin diyecek
O kadar cok şeyi var ki
Kelimeler alabora
Dilime düğüm atılmış
Susmak düşüyor susmak bana
Ne zaman düğümü çözmeye kalksam
Sözcükler uçuşur tepemde
Başlar gecikmeli iç isyanım
Ruhum daralır canım sıkılır
Zorlu sınavlar başlar
Sağ yanımda ki yabancı el
Sol yanım
Kıpır kıpır susmak bilmiyor
Aşk başımız konan mükafat
Yedi renk gökkuşağı
Bir ağacın gövdesi dedik
Küllenmemiş kor ateşi bildik
Usulca dokundum ellerine
Bundan ötesi benim dedi
Uzaklardan geldim dedim
Bastı kahkahayı uzaydan mı
Yoksa sevdasına tutulduğun
El ele kol kola yürüdüğün
Ankaradan mı