Marks'ın kıçına girip Lenin'in kıçının gölgesinin altında yazı yazanları anlamıyorum... Hele ki bu insanların edebiyatı eleştirecek cesareti kendilerinde nereden aldıklarını anlamıyorum... Yazarlık kimliğim ile hiçbir siyasi görüşün ya da ismin altına yatmadım, yatmayı da düşünmüyorum... Çocuklarım, yani yazılarımı taş taşır geçindiririm ama hiç bir siyasi ismin altına yatıp 'hayat yazarı' olmam, tıpkı hayat kadını olmamak için direnen iffetli bir anne gibi...
Yazar geçinen bazı kesim Nazım HİKMET'İ bile edebi yönü için değil, ya da karısına yazdığı o saf ve temiz mektupları değil, yazılarına ucundan kıyısından bezediği Marks ve Lenin için sevebilir... Ben Marks ve Lenin'i içimde öldüreli yıllar oldu... Her zaman aslolan insandır ve duygudur...
Yazar ya da edebiyatçı dediğin evrensel olmalıdır... Yazar ya da şair, sadece yazar ya da şair olmalıdır! Bir yazar ya da şair milletvekili olup bir partinin gölgesi altına giremez, o hem komünistin, hem ülkücünün, hem Müslüman’ın, hem Hıristiyan’ın, hem Asyalının, hem Avrupalının sesi olmak zorundadır... Körlemesine milliyetçilik yerine ya da sadece siyasi bir ismi kullanarak değil, tüm insanlığın ortak noktası olan ''İNSANLIĞI'' bulup çıkarmalı ve insanlara hepimizin her şeyden önce insan olduğunu göstermek zorundadır...
Bunu yapmaktan gurur ve onur duydum her zaman... Yeri geldi bırakın Marks'ın kıçına girmeyi, Türklük kavramını bile ret ettim... Ben Türk'ten önce insanım, Türkiye'li den önce dünyalıyım, Ankaralı'dan önce yine dünyalıyım dedim... Marks ya da Lenin'in gözümde ki değeri savaşlarda öldürülen her hangi bir kız çocuğunun değeri kadardır
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
