Siz Olsun Bilmeliydiniz...

Her sözcükte sizin için eksildim;

Bir kere benim için

Çoğalmayı bilmediniz.

Kırıldım dedim;

Öyle umarsızdınız ki;

Kırıldığımın bile önemi olmadı

Sizin için,

kendiniz değil kırılmak

sıkılmayasınız diye.

’büyütüyorsun, abartıyorsun’

dediniz.

Sustum...

Susmuşluğumun sesini

’kendine acımak’bildiniz.

Konuştum, denedim

Anlatmak için;

ikimiz deyip, ikimize deyip

senli benli günlere

‘hiçbir şeyi göze alamıyorsun’

dediniz.

Size kızdığımı

‘biz canım’diye başlayan

cümlelerle anlatmaya

çalışırken size,

‘tavır göstermediğimi’zannettiniz.

Oysa yapmaya çalıştığım

Sizin için bir incelikti,

Senli tümceleri

Bizli düşünmek…

Fark etmediniz.

Görmediniz

Ya da

Görmek istemediniz.

Oysa ben;

her sözcükte

sizin için eksildim.

Çok isterdim,

Bencilcve belki,

Bir kere olsun ben de isterdim,

sevdiğiniz için inatsız,

sevdiğiniz için savunmasız,

bir kerede benim için….

Çoğalmayı bilmediniz! ’Siz’ olsun, bilmeliydiniz....