Siz Olan Sen Siz Şiiri - Alaaddin Emre

masal lafın kendisidir
dünden kalan

ölmüş birinin açık gözlerine baktınız mı hiç
siz daha doğmamışken mi sevmiştim ben sizi

deniz durgun
sandallar sallanmamakta
balıklar dalgacı
yaklaşıyor yaklaşmakta olan
zurnanın zırt dediği yerde
zıtların birliği birlik değil

pembeyi anımsıyorum
titrek elleri
küçük diri göğüslü sevgiliyi
bir ceylancasına kaçan
bize uğramadan

acaba diyorum
güneş sahille buluştuğunda
ben de size uyandığımda
erken bir zaman
gibi olmadığım herkes
küçük hanımken siz
tayyarelerimle oynarken
tren kokularıyla okula geldiğimde
geceyle gündüz karıştığında
boyacı sandığıyla sokağınızdan geçtiğimde
gündüz gündüz ay doğdurup
ölse miydim başım yıldızlara değsin diye
üzüntü odasında resim yaparken siz
üç mum yakımlık ud çaldığınızda
güzel sözler sokağının tadını çıkaramadan
seyrine dalıp ilk mühürün
unutsa mıydım dövüldüğümü
usta bir babanın elleriyle
büyümek
bir yeni ufuk çizmek için
sorusuz yaşamanın güvertesinde
dudak kıyısında
bacak limanında
usulca
kaldırımlardan kayıp
nüfus cüzdansız ben
siz daha doğmamışken mi
öpmüştüm sizi

sen şimdi tadını çıkar
bir tetik sesi sonsuzluğunda

benim
sen
siz
gidip gelmelerimin
seyrine dal

sahi ben
seni
yani siz olan sen sizi
öpmüş müydüm gerçekten