bütün öğretmenlere saygım var.öğreten ve eğiten kutsal varlıklar.ama yoksulluk o kadar kahır ki.bilirsiniz,öğrenciden birşeyler istenir.bir 23 nisandı.Ankara oyunları oynanacaktı.bu oyuna uygun giysiler istendi.bulamadık öğretmenim.hayır giysiyi değil.giysiler,çıkrıkçılar yokuşunda çok vardı.ama biz parayı bulamadık.ve ben seyircilerin arasında arkadaşlarımı seyrettim.dayanamayıp eve kaçtım ve ağladım.
Siz isterdiniz öğretmenim
babama söyleyemezdim
bilirdim
paramız,ancak
yakacağa ve gıdaya yetecek
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta