SiZ HiÇ TaNıMıYoRSuNuZ Ki BeNi..!

ahh... nasıl da özledim
güneşli bir sabahta bu puslu şehri
aslan yürekli bir sevdanın ceplerine
sokarak ellerimi
bir uçtan bir uca gezmeyi

kucağım da salkım söğütlerle
yağmur ormanlarından
geri geldiğimi.
kaldırım taşı döşenmiş
gezi bulvarlarından herhangi biri
diğer bütün cadde ve sokaklara
söylemeli

ahh ben
Ben ki,
hatunlar ordusunun en tembel eri
ne kadar da uzun zaman olmuş
gözümün önünde yaşanan
geri dönüşümsüz değişimleri
bakıp ta görmeyeli

eskiden / her an /her yönden
deli deli
eserdi de sevda yelleri
hep içmeden sarhoş olurdu
darmadağınık saçlarımın
tövbe tutmayan telleri

oysa şimdi.....
bütün bulutlar / biz çoktan unuttuk diyorlar
pembe renkte esmeyi

ne yani?
rıhtımdan şehre süzülen gölgemi
sabahları lodos a/ akşamları poyraz a
sunmalıyım öyle mi?

siz öyle sanın... Hiç tanımıyorsunuz ki beni...!