Siz, Hiç Bir Hayatı Ellerinizde Tuttunuz mu

Şöyle bir soru sorsam: “Siz, hiç bir kişinin hayatını ellerinizde tuttunuz mu? ” Onun yaşam akışının sizin tek bir doğru davranışınıza bağlı olduğunu düşünüp, çaresizlikle kıvrandığınız olmadı mı hiç? Bu kişi hele çocuğunuz olsa, geleceğe dair umutlarınız olsa, yarınların simgesi olsa sizin için. Şimdiye dek böyle bir durumda kalmadınızsa; bu, kalmayacağınız anlamına gelmiyor.

Hepimizin kendini güvende hissetmeye ihtiyacı vardır. Bu nedenle içinde bulunduğumuz durumun hep süreceğine dair bir inanış geliştirdiğimiz görülür, genelde. Hep o andaki kadar sağlıklı, hep o andaki kadar sevdiklerimiz ile birlikte olacağımıza inanmak isteriz. Bu insanca bir istektir elbette, insanca bir güven talebi. Ancak mevcut durumun her zaman o şekilde süreceğine öyle kaptırırız ki kendimizi, böyle sürmesi için bir şeyler de yapmak gerektiğini unutuveririz. Yaşam akıp giderken aslında varlığını unuttuğumuz şey, nedir peki?

Bilgi.

Ancak öyle hap gibi alınmış değil; farkına varılmış, anlaşılmış, sindirilmiş bilgi.
Pratik birkaç ilk yardım bilgisi ile bir hayat kurtarabiliriz. O anda o kişinin hayata devam edip edemeyeceği ya da ne şekilde edeceği bize bağlıdır. Bugün henüz var olmadığı için yokmuş gibi duran bu sorunlara yoğunlaşamıyorsak şimdiden, o kişinin hakkında karara vardık bile. Bir kaza sonrası çok değerli olacak olan o birkaç dakikanın içinde o bilgiyi hafızadan çıkarıp harekete dönüştürmemiz yetecek aslında onu kurtarmaya. Panik olmayacağız bile. Çünkü “ne yapacağını bilememek insanı panikletir.” bilgisi de zaten bizde olmuş olacak.

İlk yardımcı kişi, doktor ya da eczacı mıdır peki? Hatta daha da genelleştirip sorayım. Sağlık çalışanı mıdır illâ?

Hayır; tam tersine; o anda orada bulunan ve ihtiyacı olan kişiye yaşamsal desteği verme şansına sahip en yakın kişidir. Ancak bir koşulla: İlk yardım bilgilerine sahip olmalıdır.
İlk yardımda amaç o kişiyi tedavi etmek değil, hayatını kurtarmak, gidişatın daha kötüye doğru yol almasını engellemek, hastaya zarar vermemek ve hastanın durumunu kontrol altına almaktır.

İlk yardımın tanımında geçen şu ifadeler bizi aydınlatır. Olay yerinde ve mevcut imkânlardan yararlanılarak yapılan, hayat kurtarmaya yönelik ilk ve acil müdahale.

Gelin bunu düşünmekle başlayalım işe. Otobüste, parkta sokakta yanımızda olan bir kişiye gerektiğinde zamanında ve doğru müdahale edebildiğimizde, onun da birisinin yakını olduğunu ve aynı şey başımıza geldiğinde doğru yapılmış yardımı bizim de görebileceğimizi hayal edelim. Bununsa ancak bilgilenmenin önemini toplumca anlamaktan geçtiği üzerine düşünelim, düşündürtelim.Ve diyelim ki; bu bilgileri istiyoruz. Detayıyla öğrenmek, gerektiğinde kullanmak ve bilginin yaygınlaştığı bir toplumda yaşıyor olduğunu bilmenin güveniyle yaşamak istiyoruz.

Aynur Uluç

İst. Eczacı Odası, Havan Dergisi
2008 / Sayı 56