Siz hiç alışkın değilsiniz

Siz hiç alışkın değilsiniz
Bu yıkılmış sessizliğe
Bu yalnızlığa kimsesizliğe
Bir yanınız çivi gibi çocuk kalmış
Sert esen aşkın kokusuna
Hiçte suskun değilsiniz
Dayanamazsınız.....
Bu soğuk yalnız duvarlara
Saçınızı süpürge etmişsiniz
Sessiz düşen bir tutam yaşa
Ayda gülüşen adamlara
Kadınlara çocuklara öksüzlere
Siz hiç alışkın değilsiniz
Bu zindanda heryer hissizsiniz
Bu yalnızlıklara yokluklara açsınız
Bir yanınız aşksız dökülür yıldızlardan
Sevgisiz ölmekten beter gecelere
Hiçte batmadınız sahipsiz değilsiniz
Deli gibi çıldırmış gözyaşlarınız
Söndürdü ! Onların güneşini
Siz hiç alışkın değilsiniz
Bu yıkılmış kimsesizliğe
Bu yalnızlığa bu özlemlere
Hiçte suskun değilsiniz
O bakışlarda batan gözlere
Bir gidenlere bir gelenlere
Tepeden tırnaga esir bedenlere
Siz hiç alışkın değilsiniz