Siz Hic Şiiri - Serhat Karadumanli

Gecemin yamacına bağdaş kurup seyrediyorum
Yaban olduğum, bilmediğim
En azından unuttuğum sesleri.
Demir kapının öfkeli sürgüsü
Yada
Voltadaki adımların demli yalnızlığı değil duyduklarım.
Avlunun köşesine biriken suyun
Demir parmaklıklarla cilveleşmesi
Taş duvarların boğucu yüksekliği değil gördüklerim.
Bunca yıldan sonra
Paslı kapılara dönmüş kulaklarım
Bunları da duyabilecek miydi? ..
Bunca yıldan sonra
Tel örgüler gibi küflenmiş gözlerim
Bunları da görebilecek miydi? ..
'Ne acayip adam' dersiniz herhalde
Duyduklarımı, gördüklerimi anlatsam size.
Şımdi şu ağaç, ağacın dalları
Dallarına tünemiş kumrular
Sizin için
Lafı edilmeye bile değmeyecek şeyler değil mi?
Eğer yeşilin haki rengini görseydiniz
Kuşların cıvıltılarını silüet gibi işitseydiniz yıllarca
O zaman anlardınız ne demek istediğimi.
Gökyüzünün
Uçsuz bucaksız huzurunu hissedebiliyor musunuz?
Kafanızı dikip yukarı
Saatlece izlediniz mi bulutların dansını?
Siz hiç yüksek duvarlarla
Tel örgülerle kuşatılmadınız
Bir avuç gökyüzüne mahkum edilmediniz ki...
Peki ya denizin tuzlu suları çarparken yüzünüze
O binlerce yıllık dingin masalını dinlediniz mi?
Gülersiniz elbette
'Delı mi ne bu adam' diye!
Siz yıllarca
Denizin kokusuna hasret kalmadınız
Fısıltılarından bile mahrum bırakılmadınız ki...
Toprağın yumusaklığını
İnsanı cıvıltılara boğan kışkırtıcılığını
İçinize çektiniz mi hiç?
Siz hiç binlerce gün
Şapsız, çatlak betonlarda adımlamadınız ki ömrünuzü...

(İzmir, 2001)