Siz hiç özlediniz mi? Öyle böyle bir özlem değil bu! İçiniz yana yana, olmayacağını bilerek, hayalde olsa bu özlemin vuslatını beklediniz mi? Bir an gözlerinizi kapatarak sarıldığınız oldu mu bir hayale; o sıcaklığı, o kokuyu, o huzuru hissettiniz mi hiç? Sonra gözlerinizi açtığınız da bomboş kalışınızı da hissettiniz o zaman.
Siz hiç çok yakınınızı kaybettiniz mi? En sevdiğinizin elinizden uçup gidişine seyirci kaldınız mı? Çaresizliğin diplerinde kaldınız mı hiç? Keşkeleriniz oldu mu, sevdiklerinizin arkasından? Neden aramadım, neden daha çok zaman geçirmedim, neden sevgimi daha çok göstermedim, neden neden neden; dediniz mi?
Siz hiç aç kaldınız mı? Bir lokma somunun kokusunu, tadını unutacak kadar bir açlık. Tabak tabak dökülen yemeklerin, dilim dilim atılan ekmeklerin olduğunu görerek bilerek. Sıcacık bir tas çorbanın buram buram tüten dumanına iç çekip yutkunarak. Tokluğun nasıl bir şey olduğunu hayal ederek uykuya daldınız mı hiç?
Siz hiç hislerinizi yitirdiniz mi? Ağlamak nedir, gülmek nedir, acımak nedir, sevmek nedir…tüm duygularınızın sizi terk ettiği oldu mu hiç? Ruhunuzun bedeninizden yavaş yavaş çekildiğini hissettiğiniz zamanlar oldu mu hiç?
Siz hiç umutsuz kaldınız mı? Tüm çarelerin tükendiği, içinden çıkamadığınız sıkıntılarınız oldu mu hiç? Çevrenizde ki herkesin sizden uzaklaştığı, yabancılaştığı anlarınız? Hani yok olsanız kimsenin farkında olmayacağını düşündüğünüz anlar. Hatta düşünmeyi bile başaramadığınız, öyle kaskatı kalakaldığınız anlarınız oldu mu?
Sanki seslerinizi duyar gibiyim. “olmaz mı” der gibisiniz.
O zaman gelin yüreğinizdeki sevgiyi hapsetmeyin!
Tamamını Oku
