Siz Hiç... Şiiri - Hamza Çobanoğlu

Siz hiç severken nefret ettiniz mi
Damağınızı yaktı mı ıstırabın lezzeti
Gözlerinizi dağladı mı sevdanın kızgın mili
Siz hiç düştünüz mü uçurumundan hayatın
Kokladınız mı yanık yüreğinizin isini
Kaybettiniz mi ruhunuzu aşk çöllerinde
Bir gece yarısı gerçek geldi mi rüyalar size
Kıramadığınız oldu mu zincirlerini aşkın

Hiç yalan söylemeden yalancı oldunuz mu
Sakladınız mı kendinizden bile gerçeği
Sizin hiç gerçeğiniz oldu mu
Duvarınızı bir çingene gülü süsledi mi hiç
Hissettiniz mi her saniye yanınızda ölmüş birini
Kulaklarınızı tırlamadı mı mukaddes haykırışlar

Aşkın kelimelerle anlatılamayacağını bildiniz mi siz hiç
Aşkın acıdan beslendiğini anladınız mı
Acının ne muhteşem bir öğretmen olduğunu
Ve mükemmelin sizi gün be gün öldürdüğünü…
Saklandınız mı gözyaşlarınızın arkasına
Küstünüz mü delice sevdalanmaya

Sizin hiç hayalleriniz yıkıldı mı
Vazgeçtiğiniz oldu mu sevinçlerden
Ellerinizden bıraktınız mı kaderinizi
Dünyanın en güzel gülü soldu mu hiç ellerinizde
Gözyaşlarınız zehir olup aktı mı beyninize
Sövdünüz mü sahi siz her gün doğan güneşe
Kahrettiniz mi ayla gelen hasrete

Sizin kalbiniz tekledi mi hiç aşırı bağlanmaktan
Korktunuz mu aşkınızın sizden önce ölmesinden
Yaşamaktan yıldınız mı onsuz
Siz hiç ikiye bölünüp kendinizle mücadele ettiniz mi
Şakağınıza namluyu dayayıp kendinize savaş açtınız mı
Ölmeyi hiç bu kadar arzuladığınız oldu mu
Peki siz hiç ölmekten de vazgeçtiniz mi
Cesaret edemediğiniz oldu mu aşksız göç etmeye bu dünyadan
Ömür boyu yemin ettiniz mi bir daha sevdalanmamaya
Sevgiyi uzaklaştırdınız mı bile bile kendinizden

Aşkın kelimelerle tarif edilemeyeceğini bildiğiniz halde
Cüret ettiniz mi sevmeyi sözcüklerle süslemeye
Her şeyi unutup bir tek şeyi unutamadığınız oldu mu hiç
Haykırışlarınız dağları yıkıp anlamsız kaldı mı
Siz kendinizden vazgeçip aşk acısı içinde yüzdünüz mü
Her kendinize geldiğinizde yeniden öldünüz mü

Siz hiç benim gibi sevdiniz mi…