Bir gram inancım kalmadı ne bu dünyada ki sevgiye ne aşka,ne de bir insanın seni sonsuza kadar sevebileceğine…
Öylesine kırgın,öylesine kalbim kanadım kırık ki!
Meğersem anladım,aşk dediğin savaş yerinde silahsız bir asker gibi mermilerin üstüne koşmakmış. Hayatımda ilk kez kalbimin,aklımın,her zerremin bu denli saçmaladığını,çoştuğunu gördüm.
İnsanın ne kadar zoruna gidiyor biliyor musunuz?!
Sizi ölesiye dek sevecek biriyle birlikte olduğunuzu düşünürken, sizden zamanla uzaklaşması…
Gözünüzün önünde büyüttüğünüz o sevginin birden yıkılması, verdiğiniz onca emeğin yokoluşunu. Dünyaları yakmak isterken, içinizin yandığını hissetmenin ne olduğunu bilir misiniz.
Üzüldüğünüzü,kırıldığınızı dile getirirken yine suçlu olanın siz olduğunuzu bilir misiniz.
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gönlümdeki köşk olmasa
Tabirin sığmaz kaleme
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta