Siz bilir misiniz Şiiri - Meskul Mahal

Bir gram inancım kalmadı ne bu dünyada ki sevgiye ne aşka,ne de bir insanın seni sonsuza kadar sevebileceğine…
Öylesine kırgın,öylesine kalbim kanadım kırık ki!
Meğersem anladım,aşk dediğin savaş yerinde silahsız bir asker gibi mermilerin üstüne koşmakmış. Hayatımda ilk kez kalbimin,aklımın,her zerremin bu denli saçmaladığını,çoştuğunu gördüm.
İnsanın ne kadar zoruna gidiyor biliyor musunuz?!
Sizi ölesiye dek sevecek biriyle birlikte olduğunuzu düşünürken, sizden zamanla uzaklaşması…
Gözünüzün önünde büyüttüğünüz o sevginin birden yıkılması, verdiğiniz onca emeğin yokoluşunu. Dünyaları yakmak isterken, içinizin yandığını hissetmenin ne olduğunu bilir misiniz.
Üzüldüğünüzü,kırıldığınızı dile getirirken yine suçlu olanın siz olduğunuzu bilir misiniz.
Bunca olanı ,sizi artik sevmediğini kabullenememek,
ne kadar zor ne kadar acı.
Diliyorum ki kırdığınız yerden kırılın!
Sizinde bahçenizde çiçekler açmasın!
Düşlediğiniz evin bahçesinde çocuklarınızla ne hayaller kurarken hayatınızı tek bir kadına bu denli adamışken erkekliği bir kenara bırakıp karşısında ağlamışken, siz bilir misiniz geceleri uyuyamayı!
Derdiniz oyken dermanınızın da o olmasını…
Çaresizliği,sevgisizliği,yapayalnız hissetmeyi. Ömrünüzün sonuna kadar ,ahirete kadar ,ahirette de sen, biz dediğiniz insanın eskisi gibi olmadığını farkedince o canlı canlı yanmanın ne olduğunu bilir misiniz.
Size bu cümleleri yazdiran insan dünyanızı yeşerten kalbinizi yerinden çıkartacak kadar mutlu eden yine o insandı.
Dediö ya dert senken dermanda sensin.
Bu dünya hassas kalpler için bir cehennem…