Siz Şiiri - Bilal Özkan

Yeryüzünün aydınlık erleri sizlersiniz,
Uzansanız göğe erecek elleriniz...

Hangi bahçede açsanız,
O bahçenin gülüsünüz siz.
Hangi dala konsanız,
O dalın bülbülüsünüz siz.
Hangi toprağa düşseniz,
Her dem yeniden filizlenirsiniz.

Hangi ağıtın türküsüsünüz siz,
Hangi yaranın merhemi...
Hangi savaşın esirisiniz siz,
Hangi vaktin bileyicisi...

Her biriniz melekler kadar saf, temiz,
Kalbimizi yıkar günahkar elleriniz.
İnciler dökülür eteklerinizden,
İncinir gözbebeklerimiz.

Yükselir güneş, yükselir de deniz,
Sizinle coşar, şenlenir evimiz.

Zamanın durdurulamaz endişesidir her biriniz...
Her biriniz vaktaki ölümün bekçilerisiniz.
Kıyamın ayak seslerinde gizliyken nefesiniz.
Nedendir bilinmez, neyi bekler gözleriniz...

Kalbiniz bir doğulu kalbidir.
Bir doğulu kadar asil
Bir doğulu kadar mert ve tehlikeli

Yeryüzünün aydınlık erleri sizlersiniz,
Uzansanız göğe değecekti elleriniz...