Siz Şiiri - Arif Bilgin

Siz
Aşk’ı bilmezsiniz
Faraziyedir yazdığınız sizin
Aşk’ı ete bedene indirirsiniz
Laf ola beri gele sözleriniz sizin

Siz
Yanmayı bilmezsiniz
Ocaktaki kömürdür bildiğiniz
Hiç saman yığını,yanarken gördünüzmü
Dumanıdır farikası, yüreğin yangını bilmezsiniz

Siz
Dünya’yla kaim’siniz
Vazgeçenleri bilmezsiniz
Aha bedel can dese,veremezsiniz
Verenlerle derdiniz,nedir sizin

Siz
Gönül vermeyi bilmezsiniz
O’na hibedir,bizim ettiğimiz
Çalmayı bilmez bu divane, perişan
Canan’dan bir haberdir beklediğimiz

Siz
Tartmayı bilmezsiniz
Maddeyle ilgili, değerleriniz sizin
Biz ahirete dek bekleyebiliriz
Tanrı’dan tek dileğimiz o bizim

Siz
Hak’kı bilmezsiniz
Aşk’ta adalet varmı,düşünmezsiniz
Bıraktık kendimizi tüm varlığımızla o’na
Allah hakim’dir,bildiğimiz bu bizim

Siz
Tırnağa kıyamazken
Serpa derisi soyulanla beraberiz
Pare-parça edilenle aynı dem’deyiz
Düğün gecesi demiş Mevlana Celaleddin
Biz o düğüne,bu tatlı canı mihr edenleriz

DİVANE