Siz Şiiri - Fuat Eriçok

hep ben konuşurdum hatırlıyorum
siz
dinlerdiniz

tahta masalı kır kahvelerinde çay içer
saatlerce otururduk
hep ben konuşurdum
siz
gülümserdiniz

güneş menevişlenirdi saçlarınızda
bazen esmer
bazen kumral
bazen kızıldınız

aynı narin ve biçimli bedende
kimi acılar yaşamış olgun bir kadındınız
hüzünlü kabullenmiş yalnız

kimi cıvıl cıvıl bir deli kız

hep ben konuşurdum heyecanlı
beğenilme telaşında
kaygılı
arsız

güzelliğinizini bir şal gibi sarıp omuzlarınıza
solgun dudaklarınızda madonna gülümsemeniz
tılsımlı bir mona lisa görkemiyle
hep dinlerdiniz

lacivert gölgeler gözlerinizde
kucaklayan derin bir deniz

ah siz
ne güzeldiniz

ruhunuz titreşirdi yüzünüzde tertemiz
açık bir kitap gibi
çırılçıplak
ve sanki siz
kendi gözlerinizde yüzerdiniz

siz
masum
anaç
leziz
hiç çıkmadan sesiniz
hep beni dinlerdiniz

şimdi kimbilir nerdesiniz

ben durmadan konuştum
siz sabırla dinlediniz
ama hep ben
hep siz
bir türlü olamadık
biz

20 mart ‘08