Siz Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Kaç kırık düş sığar, boş bir mermi kovanına?
Kaç dua yaklaştırır ruhu, secde istemeyen tanrılarına?
Kaç zaman, kaç sigara, kaç ölü çocuk?
Daha kaç intihar gerekiyor? Şehrin köhne sokaklarına... Ölüm boş tabancasını dolduracak yeni ruhlar arıyor, kentin yasadışı yollarında.
Sigaralar sönmek için yeni bir sigaranın dudaklarını kolluyor, hayalimin karasında.
Ben ise güneydoğunun kabristan kokan sokaklarında,
Dostumu arıyorum yeni bir sanrı heyelanında.
Beynimin içinde işkenceler tepişiyor, başımda bir psikolog beynimi arıyor avuçlarımın arasında.
"Hayal kırıklıkları alçı tutar mı *mınakoyduğumun doktoru!"
Aradığın hastalıklar aklımda değil, kaburgalarımın sancısında.
İntihap tutan kalbim değil, yaşadıklarımdır verdiklerimin karşısında.
Muhafaza boşluğu dediğimi hatırla, geçmişin mısralarında,
Mahpus, çiçeklerim var diyor, yazılan mektupların korosunda.
Özlem arsızlığıyla meşhur, şehir gayri meşhur, dünyanın kaldırımlarında,
Hatırla, dostumun omzunda geçirdiğim günleri,
Başım, deli nehirleri andırıyor, bir meyhane şarkısında.
Ve şarkın, ölüme özendiren şu gayriihtiyari yaşantısında,
Cehennemin yangın merdivenlerinden bir mektup yazıyorum,
Kölelik isteyen çapulcu tanrılarınıza!