Sıyır Kederini.. Şiiri - Sevilay Yücedağ

Kayıp yolların şaşkın yönlerine tırmanmaya kalmadı mecali
Suskunluğuna lal etme kanayan harflerin parmaklarını..

Sıyır kederini,arsızın hançeriyle karnı deşilen ömrünün sırtından..

Dilinde inatla dolaşan mistik bir ezgi vardı hani,
Yazılması suç,suçu bile en kutsal sevdanın kelâmı olan..
Ama sen susarsan
Eksik bırakırsan inceldiği yerde kırılan kentleri,
Ürkütürsün ölenleri kevser kokulu aşklarının bahçesinde..

Sıyır kederini,arsızın hançeriyle karnı deşilen ömrünün sırtından..

Göğsümüze çöken en kanlı tarihin tanığıdır gözlerin
Kim bilebilir zamanı şakağında patlattığını.!
Ama sen susarsan
Kahır kokulu yalnızlıklar kusar,dalgasını arayan denizler..
Gökkuşağından gerdanına renkler taktığın her gece,
İğdiş edilen bu devri devranda,ölümle vaftiz edilmiş her ruhun
Ellerinden sarkan kim/sessizliğinin siyahına revan olur..

Sıyır kederini,arsızın hançeriyle karnı deşilen ömrünün sırtından..

Sonu olmayan karanlık sanılan aydınlığım,
Kesilen ruhuma seslen,sözünün ellerini kemiren en dağlı şelaleyle..
Ama sen susma
Bırak süzülsün usundan,kendinden beni yaratan sen..

Ve bırak gezinsinler gölgenin altında yok görünenler,
Onlar ki en az görünenler kadar çürümeyi yücelttiler.! ! ! !

Sıyır kederini,arsızın hançeriyle karnı deşilen ömrünün sırtından..