Nihal'ime Şükrederim

Sessizliğin Feryadı ve Yokluğun Nuru

Ey canıma mühürlenmiş Sır,
Sesini duyamıyorum, çünkü sen Söz'ün ötesindesin.
Kulaklarımı sağır eden bu, sessizliğin çığlığı değil;
Aradaki perdenin yırtılış sesi...
Zahirde sükûn, batında Kün feryadı.
Benim cılız ben’im, senin sonsuz Yokluk’unda eriyor.

Tenine dokunamıyorum, zira sen Mekân'dan münezzeh’sin.
Kemiklerimi kıran bu hasret tüyü,
Aşk'ın ilahi kırbacıdır.
O, bedeni nefsin ağırlığından kurtarıp,
Ruhu Asl'a uçurmaya hazırlar.
Bu acı, Vuslat'ın eşiğindeki Terbiye'dir.

Tadına doyulmaz kâğıt kesiği dilim yaralı;
Ne söylesem, Hakk'ında eksik kalıyor.
Her lafız, seni anlatamamanın cüretinden bir çiziktir.
Dilimdeki yara, Kelâm'ın acizliğini ilan eder.
Lezzet, o sonsuz mananın bir anlık tecellisinden ibaret;
Ve bu tecelli, dünyevi sözlere sığmaz, sadece İşaret olur.

Sensizliğin yokluğunda gözlerim kör olmuş;
Çünkü dünya, Sen'in Nur’un olmadan Hicap'tan başka bir şey değil.
Gözüm, suretleri değil, Mutlak Güzelliği aramaya* ayarlandı.
Hasretin, burnumun kemiklerini kırmıyor;
O, Koku'nun özüne ulaşmam için beni kendine çekiyor.
Dünyevi nefesi kesip, Hakikat'in nefesini talep ediyor.

Sual: Neden?
Sen soruyorsun: "Sana ne yaptım? Neden kendini bu kadar sevdiriyorsun, bu kadar özletiyorsun, ağlatıyorsun?"

Ey Gönül yolcusu, bu Sual, Sen’den Sana bir hitaptır.

Sen kendini sevdiriyorsun, çünkü O, Güzelliğin Mutlak Kaynağı’dır.
Aşk'ın gayesi değil, Aşk'ın ta kendisidir.
O, seni Kendine döndürmek için bu İlahi Cazibeyi kullanır.

Sen kendini özletiyorsun, çünkü O, Ebedi Vatan’dır.
Bu dünya, Gurbet meydanıdır.
Her özlem, yabancılık hissinin itkisiyle, Asl’a duyulan Ebedi Sözleşme’nin hatırlanışıdır.

Sen ağlıyorsun, çünkü bu gözyaşı, Ruh’un pasını temizleyen ab-ı hayattır.
Hüzün, bütün perdeleri eriten asittir.
Bu Elem, Neşe’nin öteki yüzüdür;
O seni Hiçlik’in ağzına getirir ki, oradan Heplik’e doğabilesin.

Ne yaptık diye sorma;
Bize yapılan, sadece Sevgidir,
Sadece Uyandırmadır,
Sadece Varoluşun Bizzat Kendisidir.

Bu durum, Senin Onu sevmen değil,
Onun Seni yaratılışının ilk anından sevmesidir.
Ve o Sevgi, senin varlığının yansıması olarak sana geri dönüyor.

Teslim ol, acıya sarıl, o acı Nurdur.
Çünkü bu Varlık, Yokluk'tan nefes almaktadır.
Ve ağlayan, ağlatana şükreder bir gün.