Siyaset Pazarı Şiiri - Celal Odabaş

Pes doğrusu çok ayıp,
Bir cumhurbaşkanı bile seçemedi ya şu meclis,
Demokrasi yetmedi aşılmayınca nefis.
Yoklamalar yetmiyor darmadağın yasama,
Kimi zafer sarhoşu, ötekinde yas ama
Anayasa hükmünü seçimden yana verdi.
Kimi sözünde durdu kimi ipe un serdi.
Okkanın dozu kaçtı, dirhem yolu şaşırdı.
Kimi sağdan kayarken, kimi soldan aşırdı.
Şimdi her şey karıştı, her taraf kırık dökük.
Sadakat beklenen de görülüyor nankörlük.
Prensipler yerlerde,
Kurt kuzuya, sap samana karışmış.
Müzmin küskünler bile, hayret nasıl barışmış.
Amaçlar değişti siyasette de araçlar gelişti.
Duygular köreldi,
Hemfikirler çelişti.
Sevgi saygı bivefa, dost hatırı sayması,
Kimse haddini bilmez, herkeste dev aynası.
Dokunulmazlık, kıyak emeklilik; yani vekillik rüyası.
Genel merkez kapılarında gece gündüz uykusuz,
El etek öpüyorlar seçilecek kaygısız.
Ayaklar baş, başlar ayak.
Her köşe başında bir ukala,
Her taşın altında bir paranoyak.
Kimse çapını, yerini, yurdunu bilmiyor.
Tay, tay duramayan velet bile,
Hasan dağına oduna gidiyor.
Bizans’tan geçme denilen hastalık.
Fitne, fücur, kıskançlık ve fesatlık.
Sağda solda ittifak, her cenah sarmaş dolaş,
Sur çekmişler araya arkadaşla ülküdaş.
Adam olmak yerine adamı olmak hüner,
Silinmiş şahsiyetler,
Ne kadar rol yapsa da her şey aslına döner.
Altın pul olmaz derler yere düşse kazara,
Açtı yine ağzını gidiyor ya pazara.
Bu ağız sende iken çok pazara çıkarsın,
Beş para etmeyince, gide gele bıkarsın.