Ben her gece yolunu gözlerim soğuk odamın içinde,
Odam dağınıktır benim birazda karanlık perdeden,
Duvarda yalnızlığın resmi asılı,hayalinse hep içimde,
Sana şiirler biriktiririm sana ümitle seslenirim her gece,
Yokluğu iyi bilirim ama bir türlü alışamadım sensizliğe,
Keşke daha önceden beri bilseydim tanısaydım çehreni,
Sen olmadan dinmez hiçbir acım,
Önceden alışkındım kendi yarımı kendim sarmaya,
Her düştüğümde kalkmasını bilirdim çırpınsam da,
Ağlardım kimse duymazdı sesimi sessizlikten başka,
Göz yaşıma elimden başkası değildi usulca uzanan,
Her hatamda bir çizik attım ayakta zor duran canıma,
Gözlerin buluşur diye gözlerimle geldiysen hiç sevme beni, istemem,
İsteyerek zamansız tükenen ömrüme kaç saniye,kaç gün ekledin ki,
Hep bir şeylerimi aldın,çaldın hep yıllardan en güzel mevsimlerimi,
Bir kışın soğukluğu emanet senden,birde sonbaharın kahırla esen rüzgarı,
Gözlerinin bebeğiyle girdin sırları sakladığım beynimin en ücra köşesine,
Söz dinlemeyen anlayışsız bir icra memuruydu sanki bakışların,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!