Siyanür Olsaydı Keşke Şiiri - Nebi Ünler

SİYANÜR OLSAYDI KEŞKE

Çok sular geldi geçti
Hayat denen köprü altından
Sanki Nemrut ateşi gibi bir şey
Yaktı içimi... sonra
sonra akbaba gagaları,
sırtlan pençeleri, dişleri
yüreğimi deşti... deşti
deştikçe deşti.

kurudu içimdeki filizler
çınarlar meşeler kurudu
ne irem bahçeleri kaldı
ne Jüpiter ormanları, ne zümrüdüankalar
Ayperi' kıydı canına ölümü istemeyerek
Halbuki...
Halbuki son nefes kapısıydı vuslatın.

Ne bir zerre tutkum kaldı
Ne bir saliselik zamanım
Gayrı asla titremeyecek sevda ile
Sevdasız yaşamayı bilmeyen yüreğim
Artık bitti... bitti bende
Ölümsüzlüğü sevdanın.

Yılgın Yağmur adı
Yada buradaki harflerin hiçbiri
Bulunmayacak boş... bomboş gönlümdel
Ne bir kız, ne bir kadın adı
Adanasız için
Bir anlam taşımayacak
SİYANÜR OLSAYDI KEŞKE
Bana armağanı...
İnsan bir şey düşünemiyor
Sevda... aşk...
Gönül tutsağıdır paslı zincirin
Kalemimin ucunda kırmızı...
Ölüp de yaşamanın sebebi
Masum yavrular için.

Adanasız, 29.07.09 Y.Yağmur