Siyami Boylu Şiirleri - Şair Siyami Boylu

Ayakta pranga elde kelepçe
Dilline kilit mi vurdular senin
En kolay çareyi bulmuşsun bence
Onca ateşlerden yanmıyor tenin

Her yerde kardeşin kanı a karken

Dıştan güler içte huzur yoldaşım
Ne zaman ümitsiz olduk ki gardaşım
Bir sen varsın can özümde candaşım
Sen de gelmeyince yürek yoğruluyor

Yine akşam yine ufuk sarardı

Dosta yanan gönüllere
Girip de kalasım gelir
Yunus leyin ömürlere
Ömrümü katasım gelir

Hakikat-ı bulanlara

Harına yandığım güzel
Bülbüle gam güle tensin
Her şeyin özelden özel
Beni ah benden edersin

Her mevsimde yediveren

Ne Hakimim ne savcı
Ne hanım ne hancı
Ne meydanım ne meydancı
Gelde biç beni samancı

Ne yolum ne yolcu

Yıllarca taşlandın bağrın yaralı
Sen sardın yaranı imam hatiplim
Dinmez ıstırabın oldun olalı
Bu sana reva mı İNSAN hatiplim

Sadece Rabbine kul oldun diye

İstanbul duyguların birleştiği bir şehir
Yaşayan hayatında etmez hiç bir şeyi tehir
Her gidenin yerine yenisini getirir
İstanbul duyguların birleştiği bir şehir

Yedi düvelin gözü üzerinde gezinir

Ruhumu açıp İstanbul doldurmuşlar....
O'nun adını aşk,
Aşkın adını İstanbul koymuşlar...
İstanbul'um, yadiğarıdır atamın.

Kimine çiçektir, kimine böcek
Kiminin yakasında ,kimi ezecek
Sendeki kıymeti kim ne bilecek
Ayağının altında cennettir kadın
Cenneti taşıyan cana susadım

Zamanı tükettik karıştı mevsim
Baharı karıştı güzü karıştı
Çiçeksiz arıyım yoktur hevesim
Balıma zehrin tuzu karıştı

Merkep ile atı soktu yarışa