Siyahmet ile Hatice Şiiri - Salih Ozan

Süphan Dağı yüksek, kaba.
Ne odun var ne de soba.
Sanki girdik buzdolaba,
Sonumuz ne olacak acaba?

Süphan Dağı, karı kaba.
Ne ana var ne de baba.
Hatice ile Siyah Ahmet,
Karı katmadı hesaba.

Hatice karar vermiş kaçmağa,
Kanatları yok uçmağa.
Geceleri buz oluyor,
Alış Siyah Ahmet, alış,
Süphan Dağı’nda yatmağa.

Hatice, Siyah Ahmet dilberi.
Dı yırı Hatice, çabuk yırı.
Nuh, Allah’ın peygamberi,
Tufanı gelse bizi komaz geri.

Yağmur yağdı yavaş yavaş,
Kuru taraf kalmadı, her taraf yaş.
Ne odun var ne de ateş,
İş kötüye gitti ama kötüden de karmaş.