Gözlerinin siyahında kapatıyordum her geceyi
Ve ben ne zaman ağlasam şarkılar söylüyordu içimdeki kadın
Yalnızlığın tınısında..
Geceyi boyamak istedikçe ellerinin beyazına,
Kapatmıyordu siyahını yokluğunun..
Limanını bulamayan gemiler gibiydik okyanusta..
Hani küçüktü dünya?
Hiçbir kadın benzemiyordu sana
Ve hiçbir siyah delip geçmiyordu gözlerin kadar..
Işığını bırakmalıydın oysa,
Işığına mahkum siyahına..
Bir parça da umut..Benim payıma,
Yaşamak adına..
Söyle.. Yazık değil mi bana..?
Kayıt Tarihi : 16.11.2008 13:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

namık cem
TÜM YORUMLAR (1)