Siyahın İçindeki Beyaz Şiiri - Nevin Akb ...

Simsiyah bir hayatta bembeyaz satırdık biz
Uçlarımızdan ayrılırken
Tüm ortamızla birleşmiştik
Simsiyah zamanları beyaza boyayacaktık
Ama yetmedi gücümüz
Her ne kadar temiz duygularla bunu dilesek de
Siyahtı altı dünyanın
Yerinden oynatsak
Kiri kalacaktı gittiğinde bıraktığı izlerde

Bembeyaz satırlarımla gelmiştim sana
Bastığımız yerlerin toprak olduğunu unutarak
Ve toprağa o kadar günah karıştı ki
Bastığımız yer günah oldu
İstesek de silemeyiz artık üzerimize bulaşan hatıraları da
Kötülükleri de. O kadar iyi olamayız artık
Biz siyahın içindeki beyazdık
Etrafımız siyahken bu kadar beyaz kalamazdık

Kalırsak eğer
Dünyanın gözleri kamaşırdı
Her günah kendi çukurunda boğulurdu

Kalabilsek siyah gecede beyaz kalırdık
Gölgelerimiz vururken soğuk duvarlara
Beyaz değildik
En karanlık gecedir çünkü
Beyaz olabilsek geceleri parlardık
Göz önüne düşerdik
Her rüyadan sonra
O zaman da kabuslar düşerdi peşimize
Ve biz ilk bulduğumuz pencereden atlardık
Yine karanlığa
En karanlık sokağa

Beyaz kalmamıza izin verselerdi eğer
O zaman ayrılabilirdik herkesten ve her şeyden
Ayrı olabilseydik eğer
O zaman yalnız kalırdık bu yolda
İçimizin beyazı kimsenin de umurunda değildi
Ve bizimde umurumuzda değildi
Kimlerin siyah olduğu

***

Gözlerime sığmayıp taşan hüzünler birikti
Göz kenarlarımdan yanaklarıma kadar

İzin verselerdi ağlamama
Dışa akıtmamı içimi
Belki de temizleyebilirdim bu siyah dünyayı
Belki beyazlaştırabilirdim
Beyazlaştıramazsam eğer
Kan dolardı avuçlarıma
Önce kendimden başlardım kırmızıya
Bir nokta kalana kadar kendimi
Bırakırdım kırmızımı

Gidenlerin ayak izleri kirletirken gözyaşlarımı
Her giden katildi yüreğimde
Geriye bir şey kalmıyordu benden
Kendime yabancılaştım
İçim sığmadı dışıma
Dışım küçülürken
İçimde çoğaldım

Suyu şeffaf bilirdik oysa
Su da karanlıkta siyahtı
Bilemezdik ki karanlık sulara bıraktığımızı yüzümüzü
Bilemezdik karanlıkta yasak ruhların hortladığını

Az kullanılmış yüzümün yasaklı misafirleri
Bilemezdiniz
Size bakarken sizi düşünmediğimi
Bu gözlerimin yüzüme ihanetiydi
Ve ilk defa bir ihanet haklıydı gözlerimde

İhanetlerin içinde sarıp sarmaladığım ya/saklı sevdam
Sen sadece geceleri düşerken düşlerime
Ne kadar biz’dik?
Sen sadece geceleri severken beni
Karanlıktan aydınlığa nasıl çıkabilirdik?

Yüzümüzün yarısı karanlıktaysa
Ve yüzümüz gülerken
İçimiz ağlıyorsa
Beyaz kalamayız
Kendimize bile yalan söylerken

Siyahız işte
İtiraf edemesek de
Her zaman bir karanlık nokta
Yiyip bitiriyor fare gibi tüm beyazlığı
Ve siyahın olmadığı bir yer yok artık

(Yirmi Sekiz Kasım İki Bin On İki 11 00)