Siyahımsı Gözyaşı

Ben Ve O
Doğan güneşle başlardı hüzünlerimizin saatleri,
Gece olmasını beklerdik,sabrımız yetmezdi.
Kavuştuğumuzda geceye,yıldızlar kaybolurdu sessizce..
Dalardık koyu bir karanlığa,
Sürerdik ruhumuzu karanlığın ellerine..

Gizlice ağlardık…
Sabahımsı bir renkte idi gözyaşlarımız.
Kimse görmesin diye usulca bırakırdık kirpiklerimizden sineye..
Neye ağladığımız bilinmezdi oysa,
Belki yarım kalmış bir sevdaya,Belki kaderin müebbet esaretine..

Her sevdanın bitişinde bir ahımız vardı,
Hiçbir sevdadan başımız dik ayrılmadık..
Hep hüzün vardı,hep keder..
İmkansızlıktı sevdalarımızın ismi.
Şiirler yazardık Güzelliği ellerinde tutan sevgililere..
Ne saçlarına yüreğimizi bağlardık,ne ellerimizi ellerine bırakırdık,
Karanlık idi meskenimiz,
Güneşten çok uzak bir diyarda yaşardık..

Sonunda anladık, Yarimiz gece imiş,
Yüreğimiz onun..
Yüreğimizde acı,türkülerimizde göz yaşı beslerdik.
Çayımızda hüzün vardı,Aşımızda elem,
Dert kıyafetine bürünmüştük.
Unutmuştuk yarını,boş vermiştik yaşamayı.

Gecenin bilinmez saatlerinde mazimiz çalardı kapımızı
Eski hüzünleri,kederleri,imkansızlıkları bırakıp çekip giderdi
Ruhumuz acıya amade, gönlümüz sürekli kanardı,
Şiirlerin kayıp mısralarında arardık mutluluğu,
Başkasının önümüze sürdüğü bir hayatı yaşardık..
Kendi hayatımız var mı yok mu ondan da bi haberdik..

Bazen dolardı gözlerimiz acı bir seremoninin eşliğinde
Hep uzak kaldık,tanımadık hayatımızı
Rastlamadık kendimize,
Mutlu olsun diye yarınlar sattık yüreğimizi kahpe gülüşlere
Sırtından vurulan bir aşk gibi mahsumduk oysa
Aşinası olmadığımız hatalardan sorumlu kılındık daima.
Anlam veremezdik sevdamızda yeşeren güzel hissiyata kurşun sıkılmasına.

Ne bir umudumuz oldu, Ne dudaklarımızda tüttürdüğümüz şarkılar,
Acılar acılara yol gösterdi,Aşk bize bi tarafını verdi.
Acı!

Hangi sevdaya el uzatsak, acısı bizde kaldı.
Zemherinin nefesi idi yarin bakışları,
Gözyaşımız dudaklarında donardı.

Gayri ihtiyarız şimdi.
Yazmadan bitirdik hazin bir şiiri
Baharın cilvesine aldanıp, sonbaharın yağmurunda bulduk kendimizi.
Sevgili bizden çok uzakta,Son nefesimizde saklı.
Bir defa kavuşmak için sevgiliye.
Sayısız kere sattık kendimizi Azrail'e
Her ölüm sonrası yeniden ruhumuz dirilirdi
Her namludan çıkan kurşunun adresi yüreğimizdi,
Her kurşunun yaftasında gördük ihaneti!

Şimdi sonsuz bir esarette son nefesini bekleyen zanlıyız!
Ne Azrail uğrar bize,ne yıldız doğar gecemize.
Koyu bir karanlığın gölgesinde,
Sayılı nefesimizi sabırsızca çekiyoruz
Kavuşalım sevgiliye diye!