Siyaha Düştü Gölgem Şiiri - Selman Urluca

Hayalim kırıldı
Kalbim zaten kırık
Terk etmek geldi içimden bu şehri
Bütün aynalarını kırıp
İmkânsızlıkların ortasında kaldım
Bir ses ‘kaldır ellerini ve dışarı çık, dedi, etrafın sarıldı’
Sarıldı bir çocuk oyuncağına korktu da
Sarıldı uzaklarda iki sevgili
Sarıldı sarmaşık beton duvarların penceresine
Sarıldı her tarafım
Sarsıldı beynim kum fırtınalarında
İçini bir titreme aldı baykuşların
Güvercinlerin kanatlarına sarıldı mektuplar
Bir ses ‘kaldır ellerini ve çık dışarı’
Sönsün dünyanın ışıkları
Elektrikleri kesilsin güneşin
Karanlıklara teslim olsun ki kent
Ben teslim olmaktan kurtulayım
….
Çekildi güneş aradan, her yer koyu karanlık
Yıldızlar asılı kalmış bir tuvalin orta yerinde
Ortasında kalmışım gökyüzü ile ressamın

Ne yana kaçsam peşimdeler
Ne olduğu belirsiz renkli gölgeler..
…………

Şimdi tam sırası dedi bir ses
Tutuldu nefes
Ben ve etrafımı saran herkes…
Koştum yakamozun aksi yönünde
Hala, hala yanı başımda
Hızlandı adımlarım
Balıkların yüzmeleri hızlandı
Balıkçıların tekneleri
Hızla feribot kuyrukları
Yazıcı hızlanıyor nokta koymak için
Yazı hızlanıyor
Bir saat hızlanmıyor birde gölgem
‘dur diyor bir ses, dur! ’
Duruyor hayat
Akıp giden trafik
Balıklar sonra
Sonra balıkçılar
Bir saat durmuyor birde gölgem
Yayından çıkmış bir ok süratle yaklaşıyor
Bir yelkovan vuruluyor birde ben

Siyaha düştü gölgem,
Ve vuruldu ay ışığında.