Siyaha Dokunuş.... Şiiri - Zübeyde Yılmaz

Siyah...
Seni ne çok sevdim ben
Anlatılan değilsin benim için
Ne hüzün,ne de matem
Görmek istediğimde beyazımsın
Doğru baktığım yerde ışığımsın....

Siyah...
Seni ne çok sevdim ben.
Dinginliğimsin..
Dik duruşum,meydan okuyuşum
Ne bitmişlik,ne de yok oluş
Dayandığım koca çınarımsın
Doğru baktığım yerde ışığımsın....

Siyah...
Ölüm dediler sana.
Siyah...
Matem dediler sana....
Siyah karanlık oldun yıllarca
Ölümde,matemde,karanlıkta sende değil
İnsanlığın bahtında....
Bilmezlermiki ölüm yüce allah tan
O verdi canı,O alıyor oysa...
Suç sende değil kara oluşunda...
Siyah oluşun bunlara karşılık değil ki
Yıllardır insanlığın sana yanlışında....

Hep maviye yazdılar
Umutları
Hep maviye anlattılar uzunn uzun sevdaları...
Beyaz da aradılar yıllar yılı
Mutlu buluşmaları,mutlu yarınları
Aşkın rengi al dediler kırmızı...
ya sen.
Seni beklettiler son dediler
Umutta yoksun
Aşkta yoksun,hayalde yoksun.
Yaşamın güzelliğinde yoksun siyah
Sıranı bekle çünkü sen hep sonsun...

oysa...
Seni ne çok sevdim ben
Siyah oluşun tüm renkler içinde
Ayrı bıraktı seni yıllar yılı
yalnız ama dik ve mağrur
rengin değil aslında sana sevdam
kıyamadım anla
yalnızdın
ondan çok sevdim seni ben....

(01/09/2004 ANTALYA)