Siyaha Çalıyor Kalan Her Şey Aşktan

hikayemiz nasıl da benzeşiyor aslında
hüzne değen hangi rüzgarın ardı yağmur değildir
kuşlar da sıkılmaz mı uçmaktan göç zorunlu olunca
aşk dediğin uçmak kadar yavan bir kelime değildir..

öyleyse yalnız hissederek dokunmalı evrene
bir şiir - bir düş - bir ince yağmur gibi..
ama düştüğün yerde çiçeklenmiyorsa yeniden
düpedüz bir yalandan ibarettir sevgi..

ahh yaşamın gizinden soyunan anlam
ayrılığın o kesici rüzgarı..
kirpiğinin ucundan yükselen yangın
parçalanan kederin kesif yanı...

hadi beni kır şimdi bütün şarkıların inceldiği yerden
camların esnediği dalların büküldüğü
ve rotasından saptığı yerden rayında giden her şeyin..

eksi bir zaman yaz aşkın yitirilmiş hanesine
hislerin buzul kentinde yürüyen bir adam resmi çiz
usulca öykünü sıyırıp anıların yüzeyinden
derinliğine yağan bir yağmur bırak yerine..

ve mühürlenip kapansın artık bu şiir
diğer mevsimlerin örtbas ettiği
yazdan kalma bir tutanak gibi..
rüzgara eğilen ahşap bir kapı gibi yahut
bütün yaşanmışlıkların yüzüne çarparak kendini..