Siyah - beyaz fotoğraflarda yüzün perdesiz bir gitar.
Unutulmayan bir parçayı fısıldıyor dudakların.Yasak odalarda sevişmekten dağılmış saçların rüzgarda...
Zamanla fotoğraflarda eskiyor; siyah - beyaz fotoğraflar daha fazla...
Aynadaki yüzümde biraz daha artıyor çizgiler.
Bir kez daha yenildik sevgilim.
İçmek mi gerekiyor şimdi arka meyhanelerde ya da ağlamak mı denize karşı, bilmiyorum.
Elimde sadece siyah - beyaz bir fotoğraf, fazlaca nikotin kokusu ve gözlerimde eski İstanbul...
Yüzün perdesiz bir gitar, her notasında parmaklarımın izleri...
..
İstanbul'da, loş kayıkhanelerde bir sigara molası veriyorum.Yanımda yalnızlığım...İkimizde gecelerikimsesiz takalar arasında seni düşünmeyi seviyoruz.Sen bu şehrin kaybolmuş bir limanında hapsolmuş bir karanfil.
İçeridesin...
Ne kaçıp kurtulmaya gücün var, ne de benim seni kurtarmaya takatim.Sen giderken gülümseyen ve ağlayan çocukluğumu da götürdün yanında.
Siyah - beyaz filmlerde kayboldu seninle beraber.Açıkhava sinemaları bir bir kapattı perdelerini.
Sokaklarda pamuk helvası yapanlar çekildi birdenbire.Kadıköy İskelesinde bütün vapurların boynu bükük...
Siyah yağmurlar yağıyor şimdi şehre.
Sen çok eski bir şehirde, çok eski bir zamanda kaybettiğim.
Yağmurlu günlerde içimi kanatan, şakaklarıma düşen beyaz.Ve gözlerime her geçen gün daha fazla düşen siyah!
İçeridesin...
Bir şehre nasıl gömülürse bir insan öyle.Bütün yolların çıkmaz sokak.Haritalarda adı bile geçmiyor bulunduğun yerin.
..
Şimdi seninle haritanın iki ayrı parçasındayız.Vur emri çıkarılmış bir kaçak gibi saklanıyorum senden.
Zorunlu olarak gittiğin bu yolculuk bilsen nasıl ayırıyor senden beni.Çok mutluda değilim hani yaşamaktan,daha ne kadar var diye de sormuyor değilim.
Elimde değil sevmiyorum ayrılıkları; hele seninki kadar öldürücü olanları.Fazlalaşıyor git gide nikotin molalarım.Gözlerimde uykusuzluğunun kırmızı izleri.
Hadi git...
Lanet olası yalnızlığımı yine bana bırak ve git.
Özledim demedin zaten sen hiç.Parmaklarını kanatırcasına duvarlara yazmadın adımı.
Şimdi yalnızca tren rayları...otobüs molaları...yalnızca saçların...yalnızca siyah...
yalnızca...
siyah...
..
Tarif edilemez bir hüzün var bu gece yüzünde.
Biliyorum...gideceksin...
Bense avucumda ölü bir güvercin kalıvereceğim sokak ortasında.
Sigarasız kalmak gibi bir şey dudaklarınsız olmak.
Siyah yağmurlar gelip vuruyor pencereme,üzerlerinde adın yazılı.
Cama ela gözlerini çiziyorlar.Sonra trenler geçiyor,saçlarını alıp götürüyor eski bir şehire.
Garipti belki de minik bir güvercine henüz doğmamış bir çocuğun adını koymak.
Bizim bebeğimizmiş gibi büyütmek onu.
Tarif edilemez bir hüzün var bu gece yüzünde.
Biliyorum sende gideceksin.
..
