Bu gün, mehtap çok güzeldi.
Gökyüzünü, aydınlatıyordu.
Saatlerce, yıldızlara baktım.
Bir yıldız vardı, siyah renkteydi.
Kendime, dedim ki bu yıldıza ne olmuş.
O yıldıza, baktıkça hüzünle doldum.
İçimden, hıçkırarak ağlamak geldi.
O siyah yıldız, sanki bana benziyordu.
Benim gözlerim gibi, parlamayı unutup,
Sönüp siyaha bürünüp mateme girmiş.
Belli ki benim gibi, matemli yas tutuyordu.
Siyah yıldıza seslendim, kendini yalnız sanma!
Bak! Bana doğru çünkü ben de senin gibiyim.
Benim de siyahlara büründüğümü gör.
Bende, bir zamanlar senin gibi parlardım.
Fakat beni söndürdü bu zalim ayrılık…
Kayıt Tarihi : 8.4.2011 18:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bilgehan Emirşanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/08/siyah-yildiz-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!