Siyah ve asalet

güneşin bir daha doğmasını bekleyecek vaktim yok
karanlık simsiyah dünyam var benim
on sekiz bin renk verseler
her renge aşk deseler
siyahtır benim rengim

kara kış çökmüş dünyada
bir umut baharı bekler ağaçlarda
tekrar yeşile bürünecek
dünyaya renk katacaklar

oysa öyle bir umudum yok benim
tekrardan yeşile bürünmeyi bekleyecek vaktim kalmadı
biliyorum bu son baharım belki de
son gözyaşlarım

hayranlığım siyahın rengine değil
renklerin arasındaki asaletinedir
aydınlık bir dünyada iken
siyah örter günü bir anda dönüştürür geceye

o gecede ağlar insan bütün keşkelerine
kimseye söylemediği sırları dertleri ile yalnız
bir siyah gece saklar sırları göz yaşlarını
düşürmez seni dile
oysa ortaktır bütün derdine

siyah ki asıldır asil olandır ve asaletlidir
yeni doğan her gün umurum da olmasa da
siyah olan bilir beyazın kıymetini
ve siyahtır bir kalemde siler bütün renklerin süretini

bahara kavuşmak isteyen bir gül
hasret içinde sabır çeken bir yürek
nasıl ki bilirse zamanın kıymetini
siyahta aydınlığa bakan bir yapıttır aslında
çünki en iyi o bilir beyazın kıymetini

şimdi aydınlığa muhtaç bir dünyam yok benim
beyazı bekleyecek zamanımda kalmadı
son baharımdayım
ben son zifiri karanlığım
son siyahımdayım
asaletin üst noktasındayım
asaletin üst noktasındayım

siyah & ayrılıkların şairi