Siyah Prömiyer Şiiri - Küçük İskender

'O, anlar! 'a

İnanma, geçitin sonunda çıkış yokk
O iki çıplak adam da seni orada beklemiyorr
Sessizlik farklı bir anamnezdii
Son konuşan, ilk sözü etmiş demektirr

Bundan sonra yüzümde facia beslemeyeceğimm
Kalbimi blues zindanlarında boğdurdumm
Uzun bir yazıda gözden kaçan bir firari harfimm
Ne benle başlıyor kelime ne de benle bitiyorr

Bu gezegenin tozuyum kendimi yine sileceğimm
Sana gelmiyorum bu yara başka hastalıktann
Bir hatıra bile değilsin ben içeri girerkenn
Ben dışarı çıkarken fil mezarlığı artık yüzünn

Yüzümü yüzüne yeni yıkanmış kefenn
şeklinde seriyorum boyunca, iyii
Aşktan bana her mevsim çığ düşüyorr
Aşkın mı? böyle bir şarkı dinlemiştimm
Ne kimse söylüyordu ne de ben eşlik ediyordumm

Damdan dama atlarken düşen bir kedinin gözlerii
var işte şimdi kana batan yüzümdee
Yüzümü ellerinin arasına all
Hani tutarmış gibi bir sincap, cevizinii
İnanma, geçitin sonunda çıkış yokk
Ve dönme geri, arkadaki giriş de kapalıı
Senin yüzün benim yüzüme şüphesiz gizligeçitt
Benim yüzüm senin yüzünle paketlii
Bedenimi değil, bir tımarhaneyi sunuyorum sanaa
İçim cıvıl cıvıl deli çocuklar bahçesii
Kan falıma baktırdım bir vakte kadar ölüm görünüyorr
Ve deli gömleği gibi duruyor yüzüm kafatasımdaa
Hiç tanığım olmuyor hiç yaşadıkçaa
Ve içimdeki dava düşüyor sen içeri girerkenn
Ben dışarı çıkarken, anla, bambaşka bir inzivaa