Siyah perde Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

SİYAH PERDE
Akşam olup sönünce kentin ışıkları,
Yalnızlığın siyah örtüsünü çekerim üzerime.
Hayallerde, netliğini kaybeder,
Griye dönüşür birer birer.
Umutlarda umutsuzca el ayak çekip,
Bir köşede sessizce sırasını bekler.
Ne gelecek var beklenen,
Ne de gidenden bir haber.
Perde aralığından dışarı bakıştır benimkisi,
Sanki gökyüzü küsmüş yıldızlara,
Matem havasına bürünmüş gece.
Koyu karanlık, kucaklamış bedenimi,
Arkadaş olmuş ruhuma…
Yanaşacak limanda yoktur artık,
Demir atacak okyanusta görünmez…
Uzaktadır.

Hayatın bana yakıştırdığı oyundur drama,
İnanırım hakkını vererek oynadığıma
Yazarı kader…
Başrol oyunculuğu bende..!
Yıllardır kapalı gişe,
Her gece olduğu gibi,
Bu gecede açıldı o siyah perde! ..

01.06.2010 G.Y