Siyah Perde Şiiri - Tuğba Ecevit

Tanrı ne zaman yüzümü çevirse denize,
Dalgalara karşı soydum seni üzerimden çıplak kaldım.
Günahlarım daha sert vuruldu yüzüme...
Sana benzeyen yanlarım,can kırıklarıyla kanadı.
Meğer senden kalanlar içimde ne kadar azmış!
Biz aşkı öldürmekten yargılandık sevgilim.
Yüreğimize ipotek koydu yanlızlık
Konuşmamız gereken yerlerde sustuk
Meğer susmak ne çok şey anlatmakmış;
-Ki onca laf kalabalığı gevelerken dilimizde.

Tanrı yüzümü nezaman sana çevirse,
Gözlerindeki avuç dolusu mavi uyumuş
Artık bakışların rolü siyah perde.
Baktıkça eksildik birbirimizden
Sustukça daha da çok susadık sevgilim...
Gözlerimiz acıyor unutmaktan ve ayrılıktan.
Artık birbirine değmiyor bakışlarımız...
Bu sessizliği kim bıraktı bize?
-Ki göz göze bile konuşurken aşk dilinde.