Siyah parkalıydı
Gözleri her güldüğünde
Hazar’ın kıyısı gibiydi
Güldüğünde Altaylardan Tuna’ya akan bir ırmaktı
Ağladığında
Türkmen dağında bir mücahidin şerefle can verişiydi
Göğsünden bir akarsu fışkırırdı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta