Siyah Papatya Şiiri - Pera Güneş

Yine karanlık çöktü ruhuma
Bir sandalyede oturuyorum elimde sazımla
Masamda sönmüş sigaralarla
Seni söylüyorum karanlığa

Azarlar beynimin içindeki sesin
Her yürüdüğüm yolda
Ama bu gece susturdum seni
Huzurlu hissetmek için kendimi

Büyümeden olgunlaştı papatya
Ama beyaz olmadı rengi
Saflığını sömürdü
Sonra sevmemi istedi

Neden sevmedin beni
Mazide çok neşeliydi
Neden susturdun beni
Sevilmeye değmez miydi

Sonra gitmek istedin
Tutunca gitmedin
Neden bırakmadın
Oysa hep gitmeni istedim

Güçlü sanıyorlar beni
Anlatmayınca dertlerimi
Mutlu sanıyorlar beni
Görmeyince içimdeki seni