Siyah Okyaus Şiiri - Suphi Sekü

Gece siyah çarşafı örterken yeryüzüne
Yorgun argın beyinler çekilir köşesine
Biraz kendine gelir, sonra döner özüne
Beni kabuslar sarar, mutluların tersine

Rüyamı dolduruyur her gece aynı kabus
Zehirli mızraklarla her yanım delik deşik
Sonsuzluğu doldurmuş, simsiyah bir okyanus
Yıllaryılı aynı hal, aynı yerle bileşik

Bir kartal pençesinde zavallı kafatasım
Çelikten gagasıyla beynimi parçalıyor
Eyvah göz kapaklarım, uykuymuş büyük hasım
Mahir bir hırsız gibi hayatımı çalıyor

Döşek sehpa misali beni çekiyor dare
Yorgan cellat kesilmiş, gözlerimi bağlıyor
Kaçmak isterdim amma kaçılmıyor ne çare
Yalnız gözlerim değil, ensem bile ağlıyor

Anlımda boncuk boncuk akıyor gizli keder
Bir figanki çok sessiz, çakıyor şimşéklerde
Lime lime doğranmış o ıssız harabeler
Göz yaşına dönüşmüş akmaktadır göklerde

Bilmem kim nerden gelir, kapımı tokmaklayan
Hava gibi sızıyor her gece içeriye
Amansız düşman gibi hep uykumu kollayan
Aldığını alınca sonra döner geriye

Giyotin gibi iner, bilenmiş günbatımı
Hayata hayat katan günümün ensesine
Ve simsiyah okyanus, yotuyur kır atımı
En belalı levendler kulak tıkar sesine

Bitmeyen bu nakarat yeniden tekrarlanır
Ve simsiyah bir dev'e dönüşür gecelerim
Sadık sevgili gibi yatağımda gizlenir
Uykuya varmak için sabahı hecelerim