Siyah Nokta Şiiri - Mor Krizantem

Bir gece üstünü örttüğün o yapraklar solarsa
Yağmurlarımı esirgediğimdendir
Dikenler batarsa ruhunun derinlerine
Acılarımı hediye ettiğim içindir
Yavaş yavaş yok oluyorsa hayallerin
Derin çukurlarda kederli sonsuzluklara düşüyorsun
Bir hiç olamayacak kadar yokluktasın
Hislerim titriyor işte bu benim sevinç gülümsemelerim
Ben bir vodo bebeğiyim
Ne yaşarsam duygularımda senin karnındaki o bebekleri öldürüyor
Asit yanıkları çıkıyor uzuvlarında
Kalemlerimle deliyorum sararmış kokuşan benliğini
Ve ucundan yakıyorum, küllerini pislik derelerine saldım
Cellatlar topluyor , şeytanın kızına siyah elbiseler dikecekler
O rengi solmuş kanınla beslenecek o kustuğun bebekler
Sen yalanları oluşturdun rahminde 
Düşük hücrelerinde var olmaya yeltenirken
Düşlerinde yok oldun
Kendi cinayetinin eserisin , seni nekrofili diyerek öpecek o sapkın siyahlar
Telaşe içinde ağzında intihar tohumlarını yutarken
Ölümü tatlı tatlı dişleyeceksin damağında adeta pas tadı 
Her zerren isyan edecek ruhuna
Kendi yalanlarında korkak karanlığına teslim olurken
Kalbini kamçılarla yaralayacaksın
Kanın değil nefretim akacak acizliğinden