Siyah Mazi Şiiri - Nusret Aygüneş

Ellerimi uzatsam belki yetişirim dediğim
Çok yakın zannettiğim uzakların da ardında
Yola çıkmaya dermanımın kalmadığı bir anda
Gözlerimin gördüğü, kalbiminse bilmediği bir yerdesin

Melodisini büyülü sesine borçlu bildiğim
En çok sevdiğim şarkının nakaratını unuttuğum o günde
Kulaklarımı sevgiye sağır bıraktığın derin dehlizlerde
Sesini duyamayacağım kadar uzak bir yerdesin

Neşe dolu bir çocuğun mutluluğunu borçlu bildiği
Sürekli yanı başında duran oyuncakları gibi
Oyun oynamayı bana yasakladığından beri
Oyuncaklarımın çalındığı bir yerdesin

Umudun rengi olan maviyi sevmiştim her zaman
Siyah nedir bilmezdim hüsranlar olmadığı için
Hüsranların en koyusunu tattırdığından beri
Siyahları giyip gezdiğim, beni bulamayacağın bir mazidesin.